با هواپیمای X، 57 تمام برقی ناسا به سوی آینده ای پاک تر - سرمایه گذاری ایکیوسی

ناسا سال گذشته گفت که تصمیم دارد تا 20 سال آینده هواپیماهای مسافربری تجاری تمام برقی را به آسمان فرستاده و صنعت هوانوردی را متحول کند. X-57 یک هواپیمای کوچکِ تک نفر با نام مستعار مَکسوِل (Maxwell) است که پرواز بدون فراوری دی اکسید کربن را نشان می دهد.

سیستم نیروی محرکه X-57 متشکل از 14 موتور الکتریکی است که در سراسر بال بسیار نازک آن نصب شده اند. این موتورها نیروی خود را از باطری هایی می گیرند که می تواند بر روی زمین و با استفاده از سلول های خورشیدی شارژ شوند. هرچند در این هواپیما جهت نشست وبرخاست از هر 14 موتور استفاده خواهد شد اما پس از ارتفاع گرفتن هواپیما فقط دو موتور بزرگِ نصب شده در نوک بال ها نیروی مور احتیاج جهت به پیش راندن هواپیما را تأمین می نمایند که می توانند هواپیما را تا 160 کیلومتر به پرواز درآورند. محققان ناسا امیدوارند بتوانند ثابت نمایند که با استفاده از موتورهای بیشتر و توزیع برق در بال ها می توان انرژی مورداحتیاج برای دستیابی هواپیما به سرعت کروز 280 کیلومتر در ساعت را کاهش داد.

به گزارش واشنگتن پست، ناسا یک جدول زمانی چهارساله برای X-57 معین نموده است و پس از آن قصد ساخت یک سری از هواپیماهای الکتریکی بزرگ تر با قابلیت حمل بار و مسافر بیشتری را دارد. دیگر غول های صنعت هوافضای جهان همچون بوئینگ و ایرباس نیز برنامه ها و پژوهش هایی را به ساخت هواپیماهایی با نیروی محرکهٔ تمام الکتریکی و یا هیبریدی اختصاص داده اند تا جایگزینی باشند برای جت های تجاری فعلی که حجم قابل توجهی سوخت مصرف نموده و منبع بزرگِ فراوریِ رو به رشد آلودگی و دی اکسید کربن هستند. حال ناسا نیز به رقابت ساخت هواپیماهای الکتریکی پیوسته و به سرعت در حال حرکت به سوی آینده ای پاک تر و ساکت تر است.

پروژه های سری X، مجموعه ای از هواپیماها، موشک ها و حتی سفینه های فضایی آزمایشی هستند که به وسیله نیروی هوایی آمریکا و ناسا در طول 70 سال گذشته پیشرفته اند. ازجملهٔ این پروژه ها می توان به هواپیمای X-1 اشاره نمود که در سال 1947 به وسیله کاپیتان نیروی هوایی Chuck Yeager به پرواز عایدی و اولین هواپیمایی بود که توانست دیوار صوتی را بشکند. این هواپیما موجب طلوع عصر تازهی در صنعت هوافضا شده و شروعگر پروازهای مافوق صوت بود.

یکی دیگر از پروژه های سری X نیز X-15 نام داشت. X-15 یک موشک-هواپیما بود که از موتور راکت به عنوان پیشرانه استفاده می کرد. این هواپیما یک پروژهٔ تحقیقاتی و آزمایشی بود که توانست رکورد بیشترین سرعت و ارتفاع پروازی را بنام خود ثبت کند. X-15 طی سال های 1959 تا 1968 پروازهای متعددی را به انجام رساند و توانست به حداکثر سرعت 7274 کیلومتر در ساعت دست پیدا کند و رکورد رسمی سریع ترین هواپیمای سرنشین دار جهان را بنام خود ثبت کند که همچنان پابرجاست. علاوه بر این رکورد بیشترین ارتفاع پرواز را نیز با پرواز تا مرز فضا بنام خود به ثبت رساند. X-15 به توسعه برنامه های فضای ناسا همچون آپولو و شاتل یاری فراوانی کرد.

پروژه های سری X بعلاوه شامل ساخت هواپیمای جت با سوخت هسته ای نیز می شد. در این پروژه که X-6 نام داشت از یک بمب افکن کُنوِیر B-36 جهت مراحل اولیه آزمایش استفاده از سوخت هسته ای در هواپیما استفاده شد. قرار بود در هواپیمای X-6 از رآکتورهای هسته ای جهت نیرو بخشیدن به هواپیما استفاده گردد که بمب افکن را قادر می ساخت برای هفته ها بدون احتیاج به سوخت گیری در آسمان به پرواز درآید. البته این پروژه به علت خطرات زیاد کنار گذاشته شد.

حال پروژه X-57 نیز میخواهد راه پرافتخار گذشتگان خود را ادامه داده و همچون هواپیماهای سری X گذشته، تحولی در صنعت هوافضا ایجاد کند. X-57 نخستین هواپیمای سری X ناسا در این دهه بوده و طرحی است جهت توسعه تکنولوژی که به بهبود مصرف سوخت، کاهش انتشار دی اکسید کربن و کاهش سروصدا می انجامد. بعلاوه این پروژه تا حد زیادی مسیر توسعه و ساخت هواپیماهای کوچک، سریع و کارآمد را هموار می نماید. چارلز بولدن در رابطه با این پروژه می گوید:

هواپیمای سرنشین دار X-57 ناسا، اولین گام در شروع دوره ای تازه از حمل ونقل هوایی است.