این کوتوله ها نمی گذارند آدم فضایی ها را پیدا کنیم! - سرمایه گذاری ایکیوسی

به گزارش ایسنا و به نقل از اسپیس، یک پژوهش نو نشان می دهد که میدان های مغناطیسی شدید و غیرمنتظره ای در اطراف ستاره های خنک و کوچک پدید می آیند. سطوح و فضای داخلی ستاره ها از چرخش با همان سرعت آغاز می شوند، اما به مرور زمان از هم فاصله می گیرند و هماهنگی آن ها از بین می رود. پژوهشگران در این پروژه، مکانیسم داخلی مورد نظر را جداسازی هسته-پوشش نامیده اند. این فرآیند در نهایت می تواند بر جستجوی حیات در نواحی دیگر کهکشان راه شیری تأثیر بگذارد.

لیرا کائو (Lyra Cao) دانشجوی کارشناسی ارشد ستاره شناسی در دانشگاه ایالتی اوهایو (OSU) و سرپرست این پژوهش گفت: فیزیک ستاره ای می تواند پیامد های شگفت انگیزی را برای رشته های دیگر داشته باشد. ستاره هایی که این مغناطیس تقویت شده را تجربه می کنند، احتمالا سیاره های خود را با تشعشعات پرانرژی روبه رو خواهند کرد. پیش بینی می شود که این اثر برای میلیارد ها سال روی برخی از ستاره ها باقی بماند. بنابراین، مهم است که بدانیم این فرآیند چه تاثیری بر ایده های ما در مورد قابلیت سکونت دارد.

این تشعشع می تواند سیاره های مجاور را بسوزاند، به جوشیدن آب مایع آن ها منجر شود، جلوی شکل گیری مولکول های پیچیده را بگیرد و در نتیجه، مواد اصلی حیات را مهار کند.

این یافته ها شگفت انگیز هستند، زیرا ستاره های کم جرم مانند ستاره هایی که در این پژوهش مشاهده شدند، رایج هستند و انتظار می رود که اغلب میزبان سیارات فراخورشیدی باشند، اما این پژوهش نشان می دهد که برخی از آن ها می توانند از جستجوی حیات بیگانه جلوگیری کنند. همچنین، این پژوهش نشان می دهد که کدام ستاره ها بیشتر می توانند میزبان سیاره های قابل سکونت باشند.

نوع متفاوتی از دینام ستاره ای

برای ستاره هایی با اندازه میانه مانند خورشید، مغناطیس سطح با چرخش ستاره ای مرتبط است که به یک دینام ستاره ای شباهت دارد. این بدان معناست که می توان از چرخش های ستاره ای برای ارزیابی ویژگی های فیزیکی ستاره ها مانند میدان های مغناطیسی آن ها استفاده کرد و اطلاعات بیشتری را در مورد نحوه تعامل اجرام ستاره ای با محیط خود مانند سیارات فراخورشیدی اطراف آن ها به دست آورد.

اخترفیزیک دانان تا پیش از این، مغناطیس ستارگانی با جرم کمتر از خورشید را که می توانند بسیار سریع یا بسیار آهسته بچرخند، به همین ترتیب فرض می کردند. این امر دانشمندان را بر آن داشت تا این نظریه را مطرح کنند که ستارگان کوچک احتمالا میدان مغناطیسی ضعیفی دارند. این نظریه نشان می دهد که چنین ستاره هایی، میزبان ایده آلی برای سیارات قابل سکونت خواهند بود.

با وجود این، یک هشدار وجود داشت. کائو گفت: نمونه هایی وجود دارند که به نظر می رسد این ساعت چرخشی ستاره ای در آن ها متوقف شده است. با افزایش سن ستاره ها، چرخش آن ها کاهش می یابد، زیرا ستاره ها حرکت زاویه ای خود را از دست می دهند.

کائو و مارک پینسونو (Marc Pinsonneault) استاد ستاره شناسی دانشگاه ایالتی اوهایو، روش نوی را برای بررسی لکه های ستاره ای که در نتیجه فعالیت مغناطیسی ستاره ها به وجود می آیند، ابداع کردند. این روش به آن ها امکان داد تا میدان های مغناطیسی ستاره ای را تعیین کنند.

این دو پژوهشگر و همکارانشان، داده های مربوط به 136 ستاره را بررسی کردند که در یک خوشه ستاره ای باز به نام خوشه کندو (Beehive Cluster) یا مسیه 44 (M 44) در فاصله 610 سال نوری از زمین قرار دارند. این بررسی نشان داد که برخی از ستارگان کم جرم خوشه کندو، میدان های مغناطیسی قوی تر از حد انتظار دارند.

پژوهش های پیشین نشان داده اند که برخی از ستاره های خوشه کندو، ناهنجاری های چرخشی را نشان می دهند که مدل های کنونی تکامل ستاره ای را به چالش می کشند. یافته های این پژوهش نو نیز نشان می دهند که میدان های مغناطیسی این خوشه باز، انتظارات را نقض می کنند. کائو گفت: دیدن ارتباط بین تقویت مغناطیسی و ناهنجاری های چرخشی، فوق العاده هیجان انگیز بود. این یافته ها نشان می دهند که ممکن است فیزیک جالبی در این ناحیه وجود داشته باشد.

کائو و همکارانش معتقدند وقتی هسته ستاره و لایه بیرونی آن به خاطر سرعت چرخش از هم جدا می شوند و دوباره همگام می شوند، نوعی مغناطیس در اطراف این ستاره های کوچک که به طور چشمگیری با خورشید متفاوت هستند، شکل می گیرد.

کائو گفت: ما در حال یافتن شواهدی هستیم که نشان می دهند نوع متفاوتی از مکانیسم دینام وجود دارد که مغناطیس این ستاره ها را هدایت می کند. گام بعدی ما این است که بررسی کنیم آیا مغناطیس تقویت شده در مقیاس بسیار بزرگتر نیز اتفاق می افتد. اگر بتوانیم بفهمیم که در فضای داخلی این ستاره ها چه می گذرد، علم را به مسیر نوی هدایت خواهیم کرد.

این پژوهش، در Astrophysical Journal Letters به چاپ رسید.