برای رفتینگ چه نکاتی را باید رعایت کنیم؟ - سرمایه گذاری ایکیوسی

رفتینگ و سرگرمی های رودخانه ای یکی از لذت بخش ترین فعالیت های تابستانی محسوب می شوند. اگر به رفتینگ در آب های خروشان علاقه مندید، از راندن پدل بورد (paddle board) لذت می برید یا می خواهید سوار بر تیوب خود را به جریان رودخانه بسپارید، قطعاً کسب اطمینان از امنیت کامل رودهای خروشان قبل از ورود به آن ها، اهمیت بسیار زیادی دارد؛ زیرا سهل انگاری در این موضوع می تواند آسیب های جبران ناپذیری به شما بزند یا حتی به قیمت جانتان تمام گردد.

با وجود مقاله های زیادی که در مورد امنیت در رودخانه وجود دارد، اطلاعات اندکی در مورد شرایط اولیه رودهای خروشان و چگونگی آماده شدن و واکنش مناسب در شرایط مختلف وجود دارد. در این مقاله از خبرنگاران، اطلاعات لازم را در این باره به شما ارائه خواهیم کرد.

آنچه در این مقاله می خوانید:

• انواع رودهای خروشان
• فصل پرآب رودخانه ها
• نحوه مواجهه با جریان های تند

انواع رودهای خروشان

معمولاً رودهای خروشان که به اصطلاح به آن ها آب های سفید هم گفته می گردد، بر اساس شرایط آب و مقدار خطرناک بودن به 6 درجه یا دسته تقسیم می شوند. برای نمونه، جهت ورود به رودخانه های دسته سوم به بالا؛ حتماً احتیاج است راهنمایی مجرب یا کاپیتان همراه شما باشد. طبیعی است که در این رودخانه ها تیوب سواری یا استفاده از پدل بورد غیرممکن است (در رودهای دسته چهار نمی توان مدت طولانی روی تیوب باقی ماند). در ادامه، شرایط دسته های شش گانه رودخانه ها را بیان می کنیم.

دسته یک

این رودها آرام هستند؛ اما جریان آن ها به مقدار ای قوی است که بتواند قایق های رفتینگ یا سایر وسایل آب نوردی را آهسته و با سرعتی لذت بخش به حرکت درآورد. ممکن است گاهی اوقات موج های خروشان در این رودها ایجاد شوند؛ اما قدرت واژگونی قایق را ندارند؛ اگر در پی یک تیوب سواری آرام و لذت بخش هستید، در پی این رودها باشید. ضمناً برای منحرف نشدن از راستا در این رودها به گهگاهی پاروزدن احتیاج است.

دسته دو

ارتفاع موج های این رودها به 90 سانتی متر هم می رسد و قدرت آن ها به مقدار ای هست که بتواند باعث ایجاد تکان های شدید قایق و سرنشینان آن شوند. این رودها به مقدار کافی عریض هستند و کانال های باریک یا پیچ های تند در آن ها دیده نمی گردد. برای منحرف نشدن از راستا در این رودها به پارو زدن احتیاج است.

دسته سه

در این رودها راستاهای باریک زیادی وجود دارد و ارتفاع موج ها به 120 سانتی متر می رسد. رفتینگ در این رودها با خیس شدن همراه است و هنگام سواری باید از پارو یاری بگیرید که به موانع مختلف مثل صخره ها یا شاخه درخت ها برخورد نکنید. جریان های تند در این رودخانه ها وجود دارد اما بسیار کوتاه است.

دسته چهار

جریان های تند در این رودها مسافت بیشتری ادامه دارند و موج ها به داخل قایق می آیند. در چنین رودهایی باید با تمام کوشش پارو بزنید و به دستورعمل های کاپیتان عمل کنید. تمام افراد حاضر در قایق باید پاروزنانی قهار باشند و تجربه حضور در چنین رودهایی را نیز داشته باشند.

دسته پنج

در این رودها جریان های تند به صورت پیوسته و متصل به یکدیگر ایجاد می شوند و کف زیادی را روی سطح آب به وجود می آورند که پاروزنی در راستای صاف و معین را سخت می نماید. احتمال چرخش ها و پرش های مکرر قایق وجود دارد؛ پس آماده بالا و پایین پریدن باشید.

دسته شش

چنین رودخانه هایی واقعاً سرکش و طغیانگر هستند و تنها افراد بسیار حرفه ای و متخصص می توانند وارد آن ها گردد. معمولاً در راستا این رودها آبشار نیز وجود دارد. در چنین رودهایی باید بتوانید قایق را در جریان های تند طولانی و باریک، راهنمایی کنید. رفتینگ در این رودخانه، تفاوت زیادی با آنچه در تبلیغات این ورزش دیده اید، دارد!

فصل پرآب رودخانه ها

فصل پرآبی رودهای مختلف با توجه به موقعیت مکانی آن ها فرق دارد؛ اما معمولاً از اواخر بهار شروع می گردد و تا سرانجام تابستان ادامه دارد. شرایط رودخانه در این مدت به مقدار محسوسی تغییر می نماید و شدت جریان های تند متناسب با شرایط، افزایش یا کاهش می یابد.

فصل پرآبی رودها از اواسط مه تا اواسط ژوئن (اواخر اردیبهشت تا اواخر خرداد) است. مدت زمان فصل پرآبی و زمان شروع آن به مقدار برف های ذوب شده و موقعیت مکانی رود بستگی دارد. اگر طوفان های بهاری یک منطقه بیش از مقدار میانه باشد، برف ها دیرتر آب می شوند؛ اما درصورتی که برف کمتری باریده باشد، زودتر شاهد شروع فصل پرآبی هستیم.

در طول فصل پرآبی، رفتینگ بسیار سختتر و خطرناک تر است. افراد تازه کار در رفتینگ در این مدت تنها باید با راهنمای مجرب و تأییدشده ای که با چنین شرایطی کاملاً آشنا است، وارد رود شوند. پس از سرانجام فصل پرآبی قانون کلی این است که هرچقدر رود عمیق تر باشد، جریان آرام تر می گردد؛ زیرا صخره هایی که معمولاً باعث ایجاد جریان های تند می گردد، در نقاط عمیق تری هستند و آب فضای بیشتری برای حرکت افقی دارد. رودخانه های تند کم عمق نسبت به رودهای عمیق خطرناک تر هستند؛ زیرا صخره ها با قایق ها برخورد می نمایند و باعث ایجاد کف و سختی در پارو زدن می شوند.

ضمناً کاهش آب رودخانه ها نیز می تواند مشکل آفرین گردد؛ زیرا ممکن است قسمت زیرین قایق های رفتینگ، تیوب ها یا سایر وسایل با بستر رود برخورد کند؛ بنابراین برترین زمان برای رفتینگ و لذت بردن از آن در شرایط کاملاً امن، اواسط تابستان است؛ اگر دوست دارید بیشترین هیجان را در رودی سرکش تجربه کنید، توصیه می کنیم اواخر بهار و اوایل تابستان این کار را انجام دهید.

رودهای کم آب برای تیوب سواری بیش از سایر ورزش ها مشکل ساز است. چرا که بدن شما از وسط تیوب با زمین تماس پیدا می نماید و این موضوع برای هیچکس خوشایند نیست.

نحوه مواجهه با جریان های تند

قانون شماره یک تمام ورزش های رودخانه ای این است که در هر شرایطی جلیقه نجات بپوشید. جلیقه نجات در تمام مراکز ارائه دهنده خدمات رفتینگ و بیشتر فروشگاه های ورزشی به راحتی یافت می گردد.

هنگام تیوب سواری، برعکس وارد جریان تند آب شوید تا نحوه تقسیم وزن شما مانع غلت خوردن به وسیله آب های خروشان گردد. ممکن است این کار در ابتدا کمی عجیب به نظر برسد؛ اما بعد از چندبار تمرین، احساس راحتی خواهید کرد. برای دیدن جریانی که وارد آن می شوید، کمی سرتان را بگردانید و از بالای شانه ، اطرافتان را دیدن کنید.

اگر کمی دقت کنید متوجه می شوید راهنمای رفتینگ شما هم هنگام رسیدن به جریان های تند دقیقاً همین کار را می نماید. چنین حالاتی باعث می گردد فرد کنترل بهتری به دست بیاورد و وزن او بیشتر در مرکز قایق متمرکز گردد. پدل بورد سواران هنگام مواجهه با جریان های تند، روی زانو می ایستند؛ البته اگر جریان طولانی نباشد، این کار ضروری نیست. اگر می خواهید روی پدل بورد بایستید، زانوهایتان را خم کنید تا تعادل مناسبی پیدا کنید و پاروزنی اطراف صخره ها را به برترین شکل ممکن انجام دهید.

شنا در آب های خروشان سفید کار ساده ای نیست؛ اما شناور ماندن روی چنین آب هایی با بهره مندی از تکنیک های مناسب امکان پذیر است. توصیه می کنیم در حالی که روی آب به پشت خوابیده اید و پاهایتان به سمت پایین است، به سمت جلو شنا کنید.

در حین شنا زانوهایتان را خم کنید تا صخره ها و دیگر اجسام موجود در آب را بدون آسیب دیدن پاهای تان پشت سر بگذارید. با استفاده از دست ها، خودتان را تا جای ممکن کنترل و به برترین شکلی که می توانید در آب به سمت جلو و ساحل شنا کنید. شناکردن به پشت به این خاطر توصیه می گردد که صورتتتان بیرون آب بماند. چنانچه ناگزیر به شنا روی شکم هستید، کوشش کنید به برترین شکل ممکن با استفاده از روشی استاندارد و با بهره مندی از دست هایتان به سمت قایق یا ساحل شنا کنید.

درصورتی که قایق رفتینگ واژگون شد، فرد راهنما یا کاپیتان کوشش می نماید به قسمت بالای قایق برود و سرنشینان را نجات دهد. تمام کوششتان را بکنید که تا جای ممکن از قایق دور نشوید و طناب نجات متصل به قایق را بگیرید.

اگر زیر قایق هستید، باز هم کوشش کنید طناب نجات یا هر چیز دیگری را که شما را نزدیک قایق نگه می دارد، محکم بگیرید و سرتان را بالای آب نگه دارید؛ تا زمانی که آب آرام گردد و بتوانید دوباره سوار قایق شوید.