تاثیر ورزش بر پارکینسون چیست؟
به گزارش سرمایه گذاری ایکیوسی، نقش ورزش و فعالیت های بدنی به اسم ابزاری جهت پیشگیری یا درمان بیماری های عصبی، توجه پزشکان را در دهه های اخیر به خود جلب نموده است و تحقیقات، اثر بخشی انجام ورزش بر بیماری های عصبی از جمله پارکینسون را به اثبات رسانده است.
به گزارش خبرنگاران، بیماری پارکینسون یک بیماری دژنراتیو(فرسایشی تخریبی) عصبی است که با لرزش، سفتی عضلانی، تاخیر در آغاز عمل ارادی، نقص در راه رفتن و نقص در رفلکس های وضعیتی معین و مسائل فیزیکی آغاز می گردد و به طور مستمر پیشرفت می نماید با پیشرفت بیماری باعث اختلال در گام برداشتن و تعادل فرد می گردد که این بیماری در سالمندان شایع است.
نقش ورزش در کنترل بیماری
ورزش به اسم عاملی تأثیرگذار در ارتقای تندرستی این افراد در مراحل اولیه بیماری معرفی شده است و بیماران به انجام فعالیت فیزیکی عمومی خصوصا ورزش های تعادلی و قدرتی جهت پیشگیری از افتادن تشویق می شوند و با توجه به فقر حرکتی در این افراد و کاهش آمادگی جسمانی ناشی از آن تجویز برنامه های ورزشی در این بیماران لازم است.
آیا فعالیت های بدنی از آغاز بیماری پارکینسون جلو گیری می نماید؟
بر اساس این مطلب که از سوی فدراسیون پزشکی ورزشی تهیه شده و در اختیار خبرنگاران قرار گرفته آمده است: مطالعاتی که نشان دهنده اثرات پیشگیری کننده فعالیت بدنی بر بروز بیماری پارکینسون باشد وجود ندارد، اگرچه شواهدی بر کاهش بروز بیماری پارکینسون در افرادی وجود دارد که فعالیت فیزیکی در سطح بالا انجام داده اند.
آیا فعالیت بدنی علائم پارکینسون را کاهش می دهد؟
بیماران مبتلا به پارکینسون با شدت کم تا میانه از ظرفیت فیزیولوژی طبیعی برخوردار هستند و تجویز لوودوپا برای تسکین علائم و بهبود کنترل عضلات باعث بهبود فعالیت عملکردی این بیماران می گردد، بعلاوه به طور کلی ورزش های فیزیکی منظم و روزانه باعث بهبود کیفیت زندگی بیماران پارکینسونی می گردد و تمرینات ورزشی به کنترل عوارض قرص لوودوپا (دارویی که جهت بیماران پارکینسونی تجویز می گردد) یاری می نماید.
کدام ورزش و یا برنامه در فعالیت بدنی باید استفاده گردد؟
ورزش هوازی مثل پیاده روی به مدت دو تا پنج روز در هفته و هر جلسه 10 تا 60 دقیقه با شدت میانه جهت بیماران مبتلا به پارکینسون پیشنهاد شده است و درمان دارویی بیماری پارکینسون بر توانایی ورزشی بیماران خصوصا در آب و هوای گرم مؤثر است و بسیاری از بیماران مبتلا به پارکینسون بیماری های همراه قلبی و عروقی دارند که می تواند بر ظرفیت و توانایی ورزشی فرد تأثیر گذارد.
بنابراین معاینه به وسیله متخصص قلب الزامی است و در مراحل پیشرفته بیماری احتمال کاهش فشار خون وضعیتی بیماران زیاد بوده و دراین خصوص تعدیل در تجویز ورزش های هوازی لازم است و باید بدانیم تمرینات قدرتی و تعادلی در کاهش ریسک سقوط بیماران جوان سالم و آن هایی که سابقه سقوط داشته اند تأثیر گذار است.
منبع: خبرگزاری ایسنا