چگونه در سفر از افراد عکاسی کنیم که باعث ناراحتی آن ها نشود؟ - سرمایه گذاری ایکیوسی

سفر یعنی رفتن در پی اشتیاق همیشگی برای تماشا مکان های ناشناخته. این اشتیاق برای تجربه فرهنگ های دیگر منتهی به اشتیاق برای ثبت آن ها می گردد، و درست همین جا است که مسئله حریم شخصی و احترام به مردمان محلی پیش می آید.

لوسی لاچ (Lucy Laucht)، وظیفه اش سفر به همه جا از هند تا پرو و عکاسی برای شرکت های مختلف است. او به عنوان یک عکاس سفر یک هدف دارد: گرفتن عکس هایی که ماهیت و ذات مکانی که به آن سفر نموده را به طور واضح نشان دهد؛ که شامل مردمانی است که در آن محیط زندگی می نمایند. او در این مقاله مهم ترین قوانین برای یک عکاسی محترمانه هنگام سفر را با دیگران به اشتراک می گذارد.

1. ابتدا دوربین را کنار بگذارید

لاچ، چه به تازه کارها و چه به حرفه ای ها، توصیه می نماید پیش از عکاسی، بدون دوربین به سمت سوژه بروید. چرا؟

گاهی برای اینکه مجبور نشویم از یک سوژه چند بار عکس بی اندازیم، ضروری است چند ساعت کوتاه، سوژه را آنالیز کنیم. به این صورت، زمانی که دوربین تان را بیرون می آورید، می دانید که با چه چیزی روبه رو هستید و چطور می توانید در آن محیط محترمانه عکاسی کنید.

زمان در عکاسی سفر، یک کالای لوکس نیست، زیرا شما مجبور هستید برای شکار لحظه های فرّار، خیابان ها را زیر پا بگذارید. مهم این است که به جای تمرکز صرف روی پیدا کردن شات های خاص، به عنوان یک جهانگرد لحظه ها را تجربه کنید.

2. اجازه بگیرید و لبخند بزنید

برای بعضی افراد، جلو رفتن و اجازه گرفتن از مردم کار بسیار سختی است.

زمانی که برای اولین بار آغاز به کار نموده بودم، از اینکه با مردم صحبت کنم و برای عکاسی از آن ها اجازه بگیرم واقعا مضطرب می شدم. به همین دلیل سریع از کنارشان رد می شدم و عکس می گرفتم. بعد احساس می کردم چیزی از سوژه عکاسی ام برداشته و رفته ام. این احساس خیلی اذیتم می کرد. زمان زیادی طول کشید تا بتوانم برای عکاسی از کسی، از او اجازه بگیرم یا برای عکاسی از چهره ، به طور کامل به آن ها نزدیک شوم. روش من این طور است که با سوژه ارتباط چشمی برقرار می کنم، و وقتی موافقت (به صورت صحبت یا ژست گرفتن برای دوربین) را کسب کردم، با یک لبخند کارم را انجام می دهم. یک لبخند ساده، کارهای بزرگی انجام می دهد.

3. پاسخی که دریافت می کنید را بپذیرید

برای لانچ، واقعیت مهم این است که شما همواره شات مورد نظر را نمی توانید ثبت کنید.

بعضی محلی ها دوست ندارند از آن ها عکس بگیرید. این رفتار، چه ناشی از یک عقیده فرهنگی سخت باشد یا یک باور شخصی، به این معنا است که شما اجازه عکاسی ندارید. باید به پاسخی که می شنوید احترام بگذارید.

لانچ مطمئن است که دوربینی که با آن کار می نماید تاثیر زیادی در کسب موافقت مردم دارد.

زمانی که می چرخید و با لنز زوم از مردم، بدون اینکه بدانند، عکاسی می کنید، به طور حتم با هیچ موافقتی روبه رو نمی شوید. اگر بتوانید با دوربین های فیلم برداری کوچک یا دوربین های دیجیتال بدون آینه با یک لنز ثابت، که برخلاف لنزهای زوم، دارای مقدار ثابتی است، عکاسی کنید بسیار عالی است. این دوربین ها دیگر حس سرزده یا ناخوانده بودن را انتقال نمی دهند و حتی این اجازه را به شما می دهند تا به سوژه نزدیک تر شوید.

4. رسومات محلی و چند عبارت به زبان بومی را یاد بگیرید

ما، بیشتر از تماشا و عکاسی از مظره ها، فرهنگ ها و زبان هایی به وجد می آییم که ناشناخته باشند. علی رغم این، صحبت نکردن به یک زبان محلی، باعث نمی گردد که وظیفه عکاس غیرمحترمانه تلقی گردد.

من حداقل سعی می کنم این جمله را به زبان محلی یاد بگیرم: می توانم از شما عکس بگیرم؟. اگر بتوانم جملات شخصی تری چون شما بسیار باوقار هستید را هم می آموزم.

بیشتر موفقیت شما در عکاسی سفر، بستگی به نحوه نزدیک شدن شما به افراد دارد. اگر شما با یک فکر مثبت به فردی نزدیک شوید و این فکر را منتقل کنید که آن ها بی نظیر هستند، احتمال اینکه آن فرد به شما اجازه عکاسی دهد بسیار زیاد است.

لانچ قسم می خورد که برترین راه برای پیشرفت در عکاسی سفر، تمرکز بر ارتباط با مردمی است که به محل زندگیشان سفر نموده اید

مهم تر از چگونه ارتباط برقرار کردن با مردم، باید بدانیم چه زمان به آن ها نزدیک شویم. مهم است که از رسم و رسومات فرهنگی و تابوهای کشور مقصد آشنا باشیم. در بعضی فرهنگ ها ، عکاسی کاری بی ادبانه است، به خصوص اگر سوژه بچه ها یا افراد پیر، یا در مکان های مذهبی باشد.لانچ اصرار دارد که تمام سعی خود را در آموختن آداب ورسوم کشور مقصد بکنید. اگر اطلاعات لازم را از اینترنت یا کتاب های راهنما پیدا نکردید، حتما از خود محلی ها بپرسید: از کارکنان هتل ها، راننده تاکسی ها، و راهنمای تورها.

5. یادگاری بدهید

به طور معمول آن کسی که از عکاسی نفع می برد خود عکاس است (تا سوژه). بنابراین لانچ پیشنهاد می دهد همواره در ازای عکسی که می گیرید یادگاری کوچکی به او بدهید.

در کوبا مشغول عکاسی از چند بچه بودم. آن ها پس از هر عکس از من می خواستند تا عکس را نشانشان دهم. بچه ها، جلوی دوربین راحت به نظر می رسیدند. زیاد پیش آمده بود که از آن ها عکس بگیرند اما به ندرت عکس هایشان را دیده بودند. متوجه شدم که علاوه بر دوربین دیجیتالم، یک دوربین پولاروید هم همراه آورده ام. دوربین را از کیفم درآوردم و پس از عکاسی، عکس ها را به بچه ها هدیه دادم. حالا هر وقت که به سفر می روم، دوربین پولارویدم را همراه می برم. به نظرم این برترین راه برای برای عکاسی است.

6. یک راه ارتباط پیدا کنید

لانچ از میان تمام تجربه هایش، برترین راه برای پیشرفت در عکاسی سفر را، تمرکز در برقراری ارتباط با مردم کشور مقصد می داند.

متوجه شدم که ایجاد ارتباط با افراد پیش از عکاسی، نکته بسیار مهمی است. اگر شما حاضر باشید برای دیگران وقت بگذارید، حتی اگر به زبانشان مسلط نباشید، آن ها نیز با روی گشاده تری وقت خود را در اختیار شما قرار می دهند. علاوه براین، شما به عنوان یک جهانگرد، با این کار، با تجربه بیشتری محل را ترک می کنید.

شاید اهمیت برقراری ارتباط با سوژه یک توصیه عکاسی به شمار رود، اما لانچ اهمیت این موضوع را در تمام سفرها بیان می نماید..او می گوید شگفت انگیزترین تجربه ها و برترین عکس هایش را در سفرهایی گرفته است که از پیش برنامه ریزی نشده بودند. سفر کاری لانچ با گروه عکاسان و فیلمبرداران به روستاهای نزدیک تپه جاوای در راجستان، هند، سندی برای تمام گفته های او است.

برای پروژه ای، از ما خواستند تا از آخرین پرتوهایی که به بالای کوه می تابد عکس بگیریم. در راه به بالای تپه، از کنار گروهی از مردان قوم راباری که در حال پیپ کشیدن بودند عبور کردیم. نه آن ها انگلیسی حرف می زدند و نه ما به زبان آن ها مسلط بودیم، اما از آن جا که درباره کار ما کنجکاو بودند، ما نیز عکس هایمان را به آن ها نشان دادیم. پس از مدت کوتاهی از یکی از مردها درخواست کردم اگر ممکن است از او عکس بگیرم (همان عکس بالا). به گمانم این عکس، تا به امروز، برترین عکسی است که گرفته ام. این عکس نشان می دهد که چقدر آهسته پیش رفتن و ایجاد ارتباط با سوژه ها مهم است.