سافاری در شیلی: پاتاگونیا و بیابان آتاکاما - سرمایه گذاری ایکیوسی

ویژگی های جغرافیایی و گستره طبیعی کشور شیلی یکی از دلایلی است که این کشور را مبدل به میزبانی ایده آل برای لذت بردن از سفری ماجراجویانه و طبیعت گردی دلفریب کرده است. در کنار جاذبه های طبیعی، تاریخچه فرهنگی و پیشینه تاریخی این کشور دیگر امتیازات مثبتی است که شیلی را به مقصدی مناسب برای تجربه سافاری تبدیل کرده است. چشم میزانای زیبای بیابان آتاکاما که بی شباهت به سطح ماه نیست، در کنار قلل آتشفشانی و دره های پوشیده از برف پاتاگونیا باعث شده شیلی یکی از منحصربفردترین منظره ها و چشم میزانای این کره خاکی را از آن خود کند.

در کنار این ویژگی ها، شماری از پارک های ملی این کشور هم از مجذوب کنندهیت هایی غیرقابل انکار برخوردارند که از آن جمله می توان به پارک ملی تورس دل پاین (Torres del Paine) اشاره کرد. البته دریاچه های محصور در میان قلل آتشفشانی که هر عاشق طبیعتی را محو و جادوی زیبایی خود می کنند را نیز نباید از قلم انداخت. جزیره ایستر و مجسمه های سنگی مرموز و غول پیکر موآی نیز چیزی نیست که بتوان به سادگی از کنارش عبور کرد. با این حساب اگر قرار باشد یک سافاری تمام و کمال را در این کشور زیبا و شگفت انگیز تجربه کنیم، چه مقاصد گردشگری ایده آل تر هستند؟ برای پاسخ به این پرسش همراه ما باشید تا ببینیم مجذوب کننده ترین مقاصد گردشگری شیلی کدام است و هر کدام چه خصوصیات و ویژگی هایی دارند؟

در همان بدو امر بهتر است اشاره کنیم که شیلی مجذوب کنندهیت های متعددی برای بازدیدنمایندگان داشته و بسته به میل و سلیقه افراد، راه های فراوانی برای لذت بردن از جاذبه های طبیعی این کشور وجود دارد. اما در نهایت اندکی آشنایی بیشتر با مهمترین مقاصد گردشگری، کمک شایانی به آن دسته از افرادی است که در پی یک سافاری دلپذیر در کشور شیلی هستند.

در واقع کارشناسان خبره با برگزاری تورهای متعدد سعی در اقناع سلیقه های مختلف داشته و نه تنها در پی ارائه چیزی مطابق با نیازها و انتظارات مسافران هستند، بلکه حتی گاهی گامی فراتر گذاشته و برنامه ای به مراتب کامل تر را در اختیار گردشگران قرار می دهند. اما شاید یکی از بهترین مکان ها برای لذت بردن از سافاری سفر به پاتاگونیا باشد.

پاتاگونیا (Patagonia)

بی اغراق پاتاگونیا یکی از معروف ترین جاذبه های طبیعی کشور شیلی است که درخششی واقعی و دلپذیر دارد. سرزمینی در خاتمهی زمین، جایی که مادر طبیعت زمانی زیادی را صرف افسون سحرانگیز خود کرده است، به طوری که نمی توان چشم از این همه زیبایی دلفریب و مسحور کننده برداشت. جایی که برج های گرانیتی با شکوه تمام روی آب های فیروزه ای رنگ دریاچه های یخچالی سایه افکنده اند، سرزمینی که رودهایش پرجوش و خروش از میان دره هایی غنوده در آغوش جنگل های همیشه سبز عبور می کنند و یخچال های با عظمت دره های کوهستانی را فرش کرده اند. وسعتی بی خاتمه از دشت های مسطح که منزلگاه گله های بزرگ دام و گاوچران های محلی موسوم به baqueanos هستند، دسته های پنگوئن در جزایر خالی از سکنه و دورافتاده زندگی آرامی را سپری می کنند و در کنار تمام اینها آبکندهای الهام بخشی را داریم که منظره های بس رویایی را شکل داده اند. بخش شیلیایی پاتاگونیا دارای محیط زیستی بس خشن و و در عین حال بینهایت خاص و زیبا است.

این سرزمین ناهموار وسعتی به میزان انگلستان دارد. بیش از نیمی از بخش شیلیایی پاتاگونیا به عنوان پناهگاه و منطقه حفاظت شده حیات وحش شناخته می گردد و جالب است که بدانید در اینجا کمتر از یک نفر در هر کیلومتر مربع زندگی می کند. این محوطه خود به دو بخش تقسیم شده است: بخش شمالی اِیسِن (Aisen) و بخش جنوبی ماگانایس (Magallanes). در این میان بخش جنوبی ماگایانس که به نام پاتاگونیای جنوبی هم شناخته می گردد، بیش از هر چیز دیگر به خاطر پارک ملی تورس دل پاین (Torres del Paine) به معروفیت رسیده است. با نزدیک شدن ماه اکتبر تا مارس اغلب مسافرانی از اقصی نقاطه جهان برای بازدید از برج های تاریخی موسوم به دماغه هورن (Cape Horn) رهسپار پاتاگونیا هستند. جایی که از قضا به خاطر شرایط خاص آب و هوایی، معروفیت چندان خوبی ندارد.

در اینجا همچنین شاهد رفت و آمد شیرهای کوهی هستیم در حالی که گواناکو (guanaco) یا همان شترهای بی کوهان آمریکای جنوبی را زیر نظر دارند. این درحالی است که فلامینگوها به کرات در دریاچه های یخچالی مشاهده شده و کرکس های آمریکایی برفراز قلل کوهستانی در پرواز هستند. در کنار درخشش طبیعت و حیات وحش، این منطقه امکانات مناسبی را نیز برای اسکان مسافران در نظر گرفته است. از هتل های لوکس و مجلل گرفته تا محل های مناسب اردو زدن و البته اقامتگاه هایی با حال و هوای روستایی که جایی در این میانه را به خود اختصاص داده اند.

به عنوان یک توصیه کلی در نظر داشته باشید که هنگام سفر به شیلی بهتر است برای هر اقلیم و شرایط آب و هوایی، لباس مناسب به همراه داشته باشید. چرا که لطف این سفر به دیدنی منظره ها و چشم میزانای مهیجی است که یا پای پیاده و یا سوار براسب یا قایق به بازدید آنها خواهید رفت. پس بهتر است جانب احتیاط را نگهدارید.

اما چگونه از پاتاگونیای وحشی بازدید کنیم؟

کاملا قابل درک است که پارک ملی تورس دل پاین همه توجهات را به خود جلب کند، اما بهتر است بدانید اینجا چیزی بیش از منظره ها و چشم میزانای دلفریب برای عرضه دارد. منطقه حفاظت شده ملی کررو کستیللو (Cerro Castillo) دیگر مقصد رویایی عاشقان بازدید از پاتاگونیا است، جایی که در هشتاد کیلومتری شهر Coyhaique در منطقه اِیسن واقع شده است. این پارک محل زندگی جانورانی همچون عقاب، کرکس آمریکایی، آهو و دیگر حیوانات جنگلی بوده به خاطر تعداد زیادی یخچال های خوش منظره معروف شده است. در فاصله نه چندان دور از این منطقه و در بخش جنوبی به دریاچه جنرال کاررا (General Carrera) می رسیم که در مرز دو کشور شیلی و آرژانتین در وسعتی دویست کیلومتری گسترده شده است.

شهر Puerto Rio Tranquilo خانه جاذبه گردشگری موسوم به غارهای مرمری (Capilla de Marmol) است، جایی که جریان آب در خلال سال های متوالی آرام آرام صخره های سفید مرمری را ساییده و اشکالی شبیه به صومه یا کلیسای جامع را شکل داده است. در عین حال ماجراجویان بی تردید عاشق دو رودخانه بیکر (Baker) و فوتالِئِه فو (Futaleufú) خواهند شد که انتخاب هایی ایده آل برای عاشقان کایاک سواری و رفتینگ هستند.

همانگونه که پیش تر هم اشاره کردیم دو کشور آرژانتین و شیلی، پاتاگونیا را با یکدیگر به اشتراک گذاشته اند و همین امر باعث شده تا بسکمک از علاقمندان در قالب یک سفر از هر دو کشور بازدید کنند. پرواز با هواپیما ساده ترین روش برای رسیدن به بخش شیلیایی پاتاگونیا است، اما البته در صورت تمایل می توان این مسافت را با قایق یا حتی ماشین نیز پیمود. بیشتر مسافران در ابتدا به شهر Punta Arenas می رسند که به میزان 5 ساعت رانندگی از پارک ملی تورس دل پاین فاصه دارد.

از قلم نیاندازید از اینجا می توان سفری هم به قطب جنوب داشت. در واقع می گردد از همین شهر با هواپیما یا کشتی های کروز به قاره سفید سفر کرده و مجذوب کنندهیت های منطقه ها قطبی را نیز تجربه کرد. اما اگر دلیل سفرتان به قطب دیدنی پنگوئن ها است بد نیست بدانید که لازم نیست راه دوری بروید، به ویژه به خاطر حضور کلنی های بزرگی از این پرندگان بانمک که در امتداد خطوط ساحلی یا جزایر نزدیک قابل مشاهده هستند. از طرف دیگر کشتی های کروز شانس بازدید از آبکندهای باورنکردنی این منطقه را نیز برای مسافران فراهم آورده اند که تعدادی از آنها در دماغه هورن واقع شده است. در نهایت این سفر در جنوبی ترین شهر جهان یعنی شهر اوسوآیا (Ushuaia) در کشور آرژانتین به خاتمه خواهد رسید، راهی بی نظیر برای خاتمه بخشیدن به یک جستجوی ماجراجویانه و یک سافاری خاطره انگیز در کشور شیلی.

از قلم نیاندازید برای اصلاع از زمان و مکان های مناسب برای دیدنی شیرهای کوهی، حتما با کارشناسان خبره مشورت کنید.

بیابان آتاکاما (Atacama Desert)

در سال 2010 منطقه ها شمالی کشور شیلی به خاطر نجات جان 33 معدنچی از زیر آوارهای ناشی از ریزش معدن سن خوزه (San Jose) در سطح جهانی به معروفیت رسید. اما به جز این رویداد، این منطقه خانه یکی از بلندترین و البته خشک ترین بیابان های جهان یعنی بیابان آتاکاما است که در حدود پانصد مایل از کوپیاپو (Copiapo) به سمت شمال شیلی امتداد یافته و با رشته کوه های آند دندانه دندانه شده است. این بیابان میزبان چشمه های آب گرم، آبفشان ها و البته دشت های نمکی است که منظره های مهیج را ایجاد کرده اند که در مجذوب کنندهیت با سطح ماه و مریخ برابری می کند. در بخش هایی از این بیابان تا به امروز هرگز بارش باران به ثبت نرسیده است.

وجود تعدادی پارک ملی از زیبایی ناب و چشمگیر این منطقه محافظت می کند، جهانی متفاوت که از قضا زیستگاه شماری از گونه های غیرمعمول حیات وحش است. دو گونه شتر بی کوهان آمریکایی یعنی ویکونیا (vicuna) و گواناکوهای وحشی در این منطقه پرسه می زنند. این در حالی است که گله های لاما و آلپاکا (گونه ای از لاما) در بخش هایی با تغذیه از گیاهان بیابانی به حیات خود ادامه می دهند. از سوی دیگر خرگوش های کوچک با سراسیمگی در اطراف بیرون زدگی های صخره ای جست و خیز میکنند و شاهد حضور فلامینگها در دریاچه های معدنی هستیم و در کنار این ها کرکس ها برفراز قلل پوشیده از برف رشته کوه های آند در حال پرواز هستند. در مجموع باز هم شاهد تنوع اقلیمی و متعاقب آن تنوع جانوری هستیم، دلیلی که شیلی را به مقصدی ایده آل برای سافاری دوستان تبدیل کرده است.

این منطقه همچنین به خاطر دره های تنگ و نیز آثار به جای مانده از اینکاها به خود می بالد. در کنار اینها فرهنگ اسپانیایی و بارقه های از تمدن اینکا باعث غنای فرهنگی این منطقه شده اند، نشانه هایی که به ویژه خود را در زندگی ساکنان دهکده ها و نیز در جشنواره های محلی نمود یافته و در تمام طول سال بازدیدنمایندگان را مجذوب خود کرده اند.

جستجوی آتاکا و بخش شمالی

شهر سن پدرو د آتاکاما (San Pedro de Atacama) در نزدیکی مرز بولیوی واقع شده است، شهری که 2.440 متر از سطح دریا ارتفاع دارد. اینجا را باید مرکز گردشگری و فرهنگی بخش شمالی شیلی دانست که به راحتی از طریق فرودگاه کالاما (Calama) در دسترس است. در اصل این شهر خود در اطراف واحه های قدیمی این دشت مرتفع رشد و پیشرفته است. واحه هایی که قدمت شان به پیش از سکونت کلنی نشین های اسپانیایی بازمی گردد.

خیابان های باریک، بناهای خشتی و یک جمعیت در حال جابجایی از گردشگران مشتاق باعث شده که این شهر بیشتر حال و هوایی خاص و بوهمین (غیرمتعارف) داشته باشد. در اینجا صنعتگران هنرمند به قطار در خیابان ها مشغول فعالیت هستند و نوازندگان گرداگرد آتش در فضای باز نشسته و به نواختن سازهای خود مشغولند. همه این عوامل دست به دست هم داده و این منطقه را مبدل به مکانی ایده آل برای آن دسته از گردشگرانی کرده است که عاشق بیابان گردی هستند. البته از قلم نیاندازید که به قدر کافی بوتیک هتل های مناسب نیز وجود دارد که اقامت راحت مسافران را تضمین می کنند.

از سوی دیگر در نزدیکی این شهر به قدر کفایت شگفتی های طبیعت برای دیدن و لذت بردن وجود دارد که از آن جمله می توان به آبفشان ال تاتیو (El Tatio) اشاره کرد. جایی که هنگام طلوع آفتاب فرصتی استثنائی برای دیدنی این برج بخار تأثیرگذار مهیا است که قدرت خود را به نمایش می گذارد. بازدید از چشمه های آب گرم پوریتاما (Puritama) بیشتر انتخابی آرامش بخش به نظر می رسد، جایی که یک آتشفشان محلی با حضور خود حس ماجراجویی افراد پرانرژی تر را تحریک می کند.

اندکی به سمت جنوب بروید و از لگونا سکار (Laguna Cejar) دیدن کنید، یک گستره عمیق آبی فیروزه ای رنگ که با باریکه های نمکی در برگرفته شده است. اما عنوان بزرگ ترین پهنه نمکی شیلی به سالار د آتاکاما (Salar de Atacama) می رسد که جلوه ای مبهوت کننده دارد. در کنار آن لگونا چاکسا (Laguna Chaxa) را داریم که بهشتی زمینی برای سکونت فلامینگوها است. از طرف دیگر اینجا بهترین مکان برای عکاسی از این مخلوقات دوست داشتنی است. دره ماه (Valley of the Moon) یا Valle de la Luna و دره مرگ شیلی (Valley of Death) یا Valle de la Muerte دو جاذبه دیگر هستند که در دسترس گردشگران مشتاق قرار دارند. از قلم نیاندازید برای دیدنی ستاره باران آسمان شب شیلی، هیچ کجا بهتر از این مکان ها نیست.

از کوپیاپو به سمت کامانچا (camancha)، بیابان رفته رفته رخ عوض کرده و حاصلخیزتر می گردد. مه برخاسته از سطح دریا راه خود را به سمت چشم میزانای بیابانی باز کرده و گیاهان را سیراب می کند. به طوری که شاهد به گل نشستن گل ها و گیاهان در پارک های ملی پان د آزوکار (Pan de Azucar) و فری خورخه (Fray Jorge) هستیم. در امتداد سواحل شهرهای دیگری همچون اَریکا (Arica)، ایکیکیه (Iquique)، آنتوفاگاستا (Antofagasta) و لا سِرِنا (La Serena) واقع شده اند که با سواحل دلفریب و مسحور کننده و آب و هوای گرمسیری به استقبال گردشگران می فرایند. در مجموع این منطقه دارای طبیعتی زیبا است که هرگز شما را ناامید نمی کند.

به خاتمه این مطلب رسیدیم اما سفر ما به شیلی هنوز تمام نشده است. در فرصت های بعدی هم همراه ما باشید تا در کنار معرفی دیگر جاذبه های طبیعتی و دلفریب این کشور، شما را با شماری از اقامتگاه های لوکس و هتل های مناسب آشنا کنیم. از قلم نیاندازید اگر پیشنهادی برای بهتر شدن این بخش دارید، حتما آن را با ما نیز در میان بگذارید.