بچه ها می توانند نقش اساسی در ترویج فرهنگ پاکیزگیِ محله و شهر داشته باشند - سرمایه گذاری ایکیوسی

من این مسئله را در فکر داشتم تا این که در انتشارات کانون پرورش فکری بچه ها و نوجوانان موضوع تکریم از بعضی گروه های خدماتی و زحمتکش، مانند رانندگان، پرستاران، معلم ها و کارگران در جامعه مطرح و قرار شد هر نویسنده ای درباره یکی از این گروه ها برای بچه ها داستان بنویسد. به علت اینکه من از قبل شناخت کافی و لازم از گروه پاکبانان داشتم پیشنهاد دادم درباره این گروه از شهروندان داستانی برای بچه ها بنویسم. این پیشنهاد و طرح داستانی ام در شورای آنالیز سوژه ها مطرح و پذیرفته شد و حاصل کار شد کتاب ما کوچه را جارو می کنیم.

این نویسنده در پاسخ به این سؤال که نمونه های مسائل و مسائل پاکبانان را که در این کتاب اشاره نموده اید طبق تجربه و مشاهدات تان جمع آوری شده یا با صحبت مستقیم به دست آمده اند؟ گفت: ترکیبی از مشاهدات میدانی خودم و صحبت های مستند خود پاکبانان، موضوع محوری این کتاب شده است. البته برای این که این مشاهدات میدانی و گفته های مستند در قالب ادبی داستان بیان گردد، یک طرح داستانی بر اساس همان مواد خام اولیه طراحی و اجرا شد و در قالب آن، مسائل، دغدغه ها و مسائل اصلی پاکبانان و انتظاراتی را که از شهروندان دارند و در مقابل، رفتارهای انسانی ای که هر شهروندی می تواند در مقابل پاکبانان داشته باشد روایت شد. بنابراین، داستان حاضر در عین تخیلی و ادبی بودن، پایه های مستندگونه دارد و از یک موضوع شهری که با رفتارهای انسانی عجین شده حکایت دارد.

سلیمی درباره اینکه شهروندان در برطرف مسائل پاکبانان چطور می توانند عمل نمایند؟ اعلام کرد: در داستان ما کوچه را جارو می کنیم سعی شده است دقیقاً به این موضوع پاسخ داده گردد. در این داستان، شخصیت های سپیده و مادرش، مصادیق شاخص شهروندان قدردان و وظیفه شناسی هستند که وقتی متوجه مشکل پیش آمده برای پاکبان پیر محله می شوند و می فهمند پیرمرد سرماخورده و سرفه ها امانش نمی دهند، می کوشند یاری نمایند تا پیرمرد پاکبان بر آن مشکل غلبه کند. سپیده حتی با خرید یک کادو که در این داستان جنبه نمادین هم دارد و شالی است برای محافظت از پیرمرد پاک بان در مقابل سرما، می خواهد او را خشنود کند. مادر سپیده هم برای پیرمرد پاکبان آش درست می نماید تا حالش بهتر گردد. آنها حتی پا را از این هم فراتر می گذارند و تصمیم می گیرند آن روز به اتفاق هم، کوچه را جارو نمایند تا پیرمرد پاکبان که سرماخورده و مریض احوال است، استراحت کند و حالش خوب گردد. به نظرم، هر شهروندی می تواند با چنین رفتارهای انسان محبت آمیز ای تا حدی از زحمات پاکبان شهر قدردانی کند.

وی دوره کودکی را برای آموختن رفتار درست با پاکبانان مهم دانست و مطرح نمود: با توجه به این که دوران کودکی مقطعی از سن آدمی محسوب می گردد که انسان همیشه در حال آموختن و تجربه آزمایی است و بعضی رفتارها اگر در این مقطع سنی مجال بروز پیدا کند می تواند تا انتها عمر در وجود آدمی نهادینه گردد، بچه ها با رعایت پاکیزگی در شهر، می توانند این رفتار را در وجود خود نهادینه نمایند و با این عمل صحیح شهروندی، علاوه بر یاری به پاکبانان در تمیز نگه داشتن شهر، نقش اساسی در ترویج فرهنگ پاکیزگی در محله و شهر داشته باشند.

نویسنده کتاب کوچه را ما جارو می کنیم در پاسخ به این سؤال که سپیده قصه شما و رفتارش با پیرمرد رفتگر چقدر واقعی است؟ گفت: قصه سپیده و رفتارش با پیرمرد پاکبان، مصداق های بیرونی زیادی به شکل های گوناگون دارد؛ اما این که طرح قصه دقیقاً به همین شکل که در کتاب آمده رخ داده باشد، نه دقیقاً به این شکل نبوده است.

ولی من بارها دختربچه هایی را دیده ام که برای پاک بان های پیر محله خود، رفتارهای مهربانانه ای از خود بروز داده اند؛ حتی در هم صحبتی با پاکبانان هم بارها شنیده ام که به ماجراهای مشابه که در این قصه آمده اشاره شده است.

کتاب کوچه را ما جارو می کنیم به تصویرگری هاله قربانی در 28 صفحه مصور رنگی، شمارگان دو هزار و 500 نسخه و به بهای 13 هزار تومان برای گروه سنی بالاتر از 7 سال از سوی انتشارات کانون پرورش فکری بچه ها و نوجوانان منتشر شده است.